Paranoya

Fısıldama artık bana,

Şşşt, duyuyor musun?

Orada mısın?

...

Efendim, ne dedin?

Seni duyamıyorum, biraz bağır!

Hey orada mısın?

Yine gitti..

Şimdi gelene kadar bekleyeceğim. Ne dediğini duyabilirsem şanslıyım ama henüz daha hiç anlayamadım ne demeye çalıştığını.

Bir süredir yok. Vazgeçti herhalde. Belki de başına bir iş gelmiştir. Belki de sadece kendini duyuramamaktan dolayı yorulmuştur.

Hata bende miydi? Duyamadım mı onu? Ama belki duymamı isteseydi, duyabileceğim bir sesle söylerdi.

Belki de sadece gizli kalmasını istemiştir.

Ne? o da neydi?

Sen de duydun mu?

Yine geldi gitti sanki.

Şşşt!

...

Yok hayır, ses gelmiyor.

Ne diyorduk?

Hah evet, belki artık sadece meraklandığımdan duymak istiyorumdur.

Ne dediğini ve neyi anlayamadığımı çok merak ediyorum.

Bir süredir gelmiyor. Bir ara unuttum onu. Ama aklıma gelince ardından gelen merak içimi sıkıyor.

Ne var söylesen?

Her neyse..

...

Uykumun ortasında bana seslendi!

Yine söyledi! Söyledi işte!

Uyurken söyledi, duydum, anladımm, anladım evet ama hatırlamıyorum şimdi de.

Hatırlayamıyorum işte! Ne dedi!

Ahhh, hatırla, hatırlamak zorundasın!

..

Uykum kaçtı.

...

Geceyle bakışıyoruz. Gözlerim batıyor ama o yine ortalıkta yok.

Ne dediğini biliyorum ama hatırlayamıyorum.

Söyledi, rüyamda söyledi gerçekten! Yemin ederim!!

Bana neden inanmıyorsun..

...

Bir kaç gündür ortalık sessiz. Hiç gelmedi.

Hata bendedir belki, hatırlamam gerekiyordu işte!

Hayır! Bilmemi çok isteseydi bana sesli söylerdi. Kaçmazdı benden..

Hata bende mi? Ben mi beceremiyorum duymayı..

Hayır!

...

Bir kaç hafta oldu. En son rüyamda söyledi.

Ne dediğini biliyorum ama hatırlamıyorum.

Hatırlayamıyorum.

..

ŞŞTT!!!

Duydun mu?

Yine fısıldadı.

Burada!

Heyecanladım!! AHAHAH!

Burada olduğunu bilmek ne kadar güzel.

Ama neden?

Neden güzel?

Beni meraklandırarak kendini önemli mi hissediyor?

..

Kızgınım.

Dinlemeyeceğim artık onu.

Hayır işte. İstediği kadar fısıldasın.

Küstüm.

...

Bak işte, şimdi de susmuyor. Yine de dedikleri anlaşılmıyor.

Küsünce daha çok konuşur oluyor.

Bir elime geçirsem!

..

SUS ARTIK SUS!

..

Yok işte, ne zaman sustuğunu fark etmedim.

Neden sustu ki?

Ne güzel hiç susmuyordu. Eskisi gibi değildi.

Şimdi yine konuşmuyor.

O sırada dinleyebilirdim onu.

Belki anlardım söylemeye çalıştıklarını.

Ama dinlemedim...

Hata bende.

Hayır! duymamı istese bağırırdı!

Ama o çok konuştu, ben hiç dinlemedim.

Dinleyebilirdim, belki anlardım.

..

..

..

Uzun süredir, arada bir, bir şey söylüyor gibi oluyor sonra yok oluyor. Sabırla önceki gibi konuşmasını bekliyorum. Ama hiç o kadar uzun konuşmadı bir daha bana.

Hata benimdi, dinlemeliydim.

Pişmanım... keşke benimle bir daha öylece konuşsan..

Ümidi kestim. Artık seslenmiyor bile. Bıktım ondan! Yeter artık. Ne istiyor anlamıyorum. Beni rahat bırak! Varlığını keşke hiç bilmeseydim.

..

..

!!! Uykumda konuştu!!

Geldi! Burada!

Duydum! DUYDUM!

Bir dakika, neydi neydi??

Hatırlıyorum! Bekle...

"Belki" mi?

O kadar şey söyledi sadece "belki"yi mi hatırlıyorum. İyi de bu hiçbir şey ifade etmez!

AHHH! Ne önemsiyorum ki. Ne dediği belli bile değil.

Nefret ediyorum ondan! BENDEN UZAK DUUR!

Şimdiyse bir süredir yalnızım yine. Gelsin istiyor muyum istemiyor muyum bilmiyorum.

Ona çok kızgınım.

Bir şey diyeceksen de işte! NE DİYE FISILDIYORSUN!

..

..

..

Kalbini mi kırdım?

Çoooook uzun zaman oldu... Bir daha hiç gelmedin.

Belki ölmüştür.

Ah keşke ne dediğini bilseydim en azından.

Hem belki yardım ederdim.

Ama bilmemi istese söylerdi.

Değil mi?

..

..

Zaman zaman aklımdakileri hatırlamaya çalışıyorum ama asla hatırlayamıyorum. Sinirleniyorum. Sonra olmadığı için üzülüyorum ve bu sefer de üzüldüğüme sinirleniyorum.

..

..

Efendim! EFENDİM!!!!

ADIMI SESLENDİ! DUYDUN MU?

İLK KEZ ONU BU KADAR NET DUYUYORUM!

BEN İYİYİM YA SEN??!

Benimle konuşuyor.. İyiymiş! Bu kadar sevinmek beni endişelendiriyor. Ama çok mutluyum.

SENİ MERAK ETMİŞTİM, NERELERDEYDİN?

EVET, KEŞKE SENİ ANLAYABİLSEYDİM.. BEKLEDİM, ÇABALADIM AMA ..

NE DEDİĞİNİ TEKRAR SÖYLEYECEK MİSİN?

NEDEN SÖYLEMİYORSUN?

PEKİ... NE ZAMAN İSTERSEN.

AMA FISILDAMA OLUR MU?

BENİMLE KONUŞTUĞUN İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM.

..

..

..

Yine o boşluk..

Onunla konuştum.

Benimle konuştu.

...

..

..

Kendime acıyorum.

Şu halime de bak!

..

..

Beni soktuğun şu hale de bak.

Kafam allak bullak. Gözlerim şişik, uykusuz aç susuz boşlukta süzülüyorum.

Sevincime sinirleniyorum, sinirime üzülüyorum.

Ne dediğini bir kez olsun söylesen.

Çok üzgünüm...

Kalbim kırık.

Neden söylemiyorsun?

Beni meraklandırmak hoşuna mı gidiyor?

Biliyorum. Kendini böyle daha değerli hissediyorsun da ondan!

Nefret ediyorum işte senden..

NEFRET!

UZAK DUR BENDEN!

EFENDİM?

BANA MI SESLENDİN?

AFEDERSİN, YOO HAYIR AĞLAMIYORUM.

BENİMLE KONUŞUYORSUN.

HAYIR, SADECE BİRAZ ŞAŞKINIM.

BİR ŞEY SORABİLİR MİYİM?

BANA NE DEDİN?

ŞU UZUN SÜREDİR FISILDADIKLARIN...

SENİ ANLAMAYA ÇALIŞTIM AMA HATIRLAYAMIYORUM YA DA ANLAYAMADIM İŞTE..

ÖNEMLİ EVET.

ZAMANI NE ZAMAN?

YİNE SESİN ALÇALMAYA BAŞLADI..

NOLUR SUSMA!

LÜTFEN..

SUsma...

artık susma.

Fısıldama..

Bir anlasam derdini, söz veriyorum yardım edeceğim.

Ama belki yardım istemiyorsundur.

Doğru..

Bana düşmez.

Hem isteseydi zaten bağırırdı.

---

Ceren ERTEM