ZEHİR

En renkli, en güzel, en parlak şeyler hep zehirlidir. Doğada bu böyledir. En şatafatlı hayvanlar en zehirlileridir. Benim hayatımda tamamen onlarla doldu. Bunu ben hatayla mı yaptım yoksa farkında olsaydım da yine aynısı olur muydu bilmiyorum ama zehirler içinde son dakikalarımı yaşıyor gibi terleyen avuçlarımın içine bakıyorum. Acaba iyileşebilecek miyim sorusunun dışında, daha ne kadar yaşayacağım, ne zaman ölürüm soruları geçiyor aklımdan.

Ve seçimlerim...

Zehirli olanları istemeden mi seçtim yoksa bile isteye mi burayı tam olarak hatırlayamıyorum. Gerçi seçmişim zaten ve zehirlenmişim şu ölüm saatinde bunu sorgulamak bana hiçbir şey katmaz ama öğrenmek istediğim tek bir şey var. Zehri seviyor muyum? Yoksa görüntüsüne mi aldanıyorum? Yani zehirden besleniyor muyum, yoksa onları iyi sanarak mı seçiyorum..

Çünkü şu anki acım ve zehrin etkisiyle hatırlayamadığım bir kaç detayı hatırlamaya başlıyor gibiyim şu an. Mesela zehirli bir şeyi özellikle seçtiğimi hatırlıyorum ve beni zehirleyebilir ama ben onu istiyorum dediğimi de... Yine de ölmeyi düşünmemiştim. Zehri akar ve güzelliği kalır diye düşünmüştüm! komik değil mi? Safça, çocukça evet. Öyle gibi değil mi, biliyorum. Onu alacağım diye inat ettiğimde çevremdekiler de aynen böyle söylemişlerdi.

Peki şimdi bu zehirden kurtulma şansım yok mu? Yoksa beni iyice zehirleyip, acısını her köşeme akıttıktan sonra mı.. kurtula..bilecek .. .. miyim?

Ya gözüme daha şatafatsız gelen ama zehirsiz olan o şeyi seçseydim, ne bileyim.. seçebilseydim eğer bunlar olacak mıydı? Ölüm döşeğinde olmayacaktım o kesin de peki şu anki farkındalığımda olabilecek miydim? Hep bir hayal olarak kalacak mıydı o seçmediğim zehirli harika şeyler? Kalsa ne hissedecektim? Keşkeler ya da YA ALSAYDIM'larla, pişmanlıklarla mı dolu olacaktı yüreğim?

Zehir, kutsal, muazzam bir gerçek. Bana öğrettiği en iyi şey kesinlikle seçimlerimi sevmem gerektiği oldu. Sonunda ölüm de olsa, sonunda sürünmek, kölelik, pişmanlık, hatalar ve dahası bile olsa o sizsiniz. Seçimleriniz sizsiniz. Ve yaptığınız seçimler sayesinde diğer seçeneklerin kıymetini anlıyorsunuz. Zehirlenmeyi seviyormuşum evet. Zehirlenmeyi ben istedim. Ve şu an olduğum yeri hak ettim. Ya son nefesimi vereceğim ya da bu zehir ile yüzleşip sabırla üstümden gitmesini bekleyeceğim. Ama sevindiğim tek bir şey var. Olur da ölmezsem eğer, asla pişman olmayacağım. Ve ben zehir seviyorsam eğer muhtemelen ileride de o zehirli harika şeylerin büyüsünde onları yine seçeceğim. Ama olsun. Şu anda bildiğim tek şey .. onları sevdiğim ama asla bana iyi gelmediği gerçeği. Ve bu beni zehrin kendisinden daha çok zehirliyor.

Bilmem belki, tüm pisliğini üstüme akıttıktan sonra yaşayabilirsem, artık zehirsiz olan o harika şeyleri tamamen bünyeme alabilirim diye ...

..

bekliyorum.

---

Ceren ERTEM